باقری کنی: اخلاص و التزام عملی به ولایت عناصر اصلی مکتب حاج قاسم هستند
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۴۶۳۹۴
به گزارش حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، محمدعلی باقری کنی معاون امور بینالملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان در سالروز شهادت سردار سلیمانی اظهار کرد: شهید سلیمانی به جای آنکه در چشمهای مردم جای گیرد در قلب مردم جای گرفت. برای یافتن جایگاه نزد مردم نیاز است که به طور عملی پیگیر منافع مردم باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: جنایت شهادت حاج قاسم توسط افرادی انجام شده که جزو اشغالگران عراق هستند و به هیچ ضابطه و قاعده بینالمللی پایبند نیستند و همه ضوابط معمول بینالمللی را فقط برای منافع و سیاستهای خود زیر پا میگذارند.
باقری ادامه داد: برای آنها انسان و حقوق او اصلا ارزشی ندارد به ویژه اینکه انسان در چارچوب منافع آنها تعریف نشده باشد. از نظر آنها انسان کسی است که یا باید غربی باشد و یا منافع غربیها را دنبال کند و اگر این دو ویژگی را نداشته باشند هیچ هویتی برای انسان قائل نیستند.
معاون بینالملل قوه قضاییه خاطرنشان کرد: از نظر آمریکائیها اگر انسان با ارزشها و نظرات آنها یکی نباشد پس هیچ ارزشی نخواهد داشت و برای هویت انسانی ارزشی قائل نیستند.
دبیر ستاد حقوق بشر بیان کرد: جنایت آمریکائیها جنایت بیبدیلی است که یک فرمانده بزرگ که در مبارزه با تروریسم نقش مهمی داشته را مورد هدف قرار داد در حالی که ادعای مبارزه با تروریسم را نیز دارند و این موضوع رسوایی آشکار برای آمریکا بود.
وی عنوان کرد: غربیها با بازی با کلمات و مفاهیم برای ایجاد مفاهیم مورد نظر خود تقلب میکنند. شهید سلیمانی از این منظر یک مکتب است که دارای دو ویژگی مهم است. ویژگیهای شخصی ایشان که بسیار بارز است مانند مردمداری، شجاعت و از طرفی ویژگیهای شخصیتی وی که شکل دهنده مکتب سلیمانی است. دو عنصر اساسی اخلاص و التزام عملی به ولایت در ویژگی شخصیتی سردار سلیمانی مکتب وی را قوام میدهند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: سردار سلیمانی مکتب سلیمانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۴۶۳۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جوهره و جنس اولیه «مشارکت» در نظام مردمسالاری دینی
مشارکت، فرایند نشان دهندۀ حضور مردم در صحنۀ تعیین سرنوشت عمومی و یکی از ضروریترین و اساسیترین بنیانهای اجتماع و جامعه است. با مشارکت میشود جامعه را سر و سامان داد و بدون مشارکت جامعه بر اساس و قوام خودش قرار نمیگیرد.
مادۀ مشارکت ناشی از «احساس نیاز» هست. انسانهای اولیه که جامعه را تشیل دادند احساس نیاز کردند. نیازهای آنها در زندگی انفرادی تأمین نمیشد و مجبور شدند تن به جامعه دادند؛ برای اینکه لذتها، سودها، منافع، تکامل و سعادت آنها در جامعه تأمین میشد و با تعاون، همیاری و همکاری دیگران میتوانستند نیازها و ضرورتهای خود را تأمین کنند.
بنابراین اگر بخواهیم بحث «مشارکت» را به صورت یک فرایند ترسیم کنیم؛ مرحلۀ اول آن احساس نیاز اولیه بود که انسانها به سمت جامعه بیایند. مرحله بعدی انسانها نیاز به «آگاهی» دارند که چطور در جامعه نیاز آنها رفع میشود. چطور در جامعه با دیگران تعامل کنند تا به کمال برسند و امنیت برای آنها ایجاد و مشکلات آنها رفع شود.
وقتی انسانها احساس نیاز کردند، آگاهی هم پیدا کردند و با جامعه هم وارد مشاوره و تعامل شدند، این فرایند انسان را تبدیل به شهروند میکند. در علوم اجتماعی میگویند شهروند کسی است که منزلت اجتماعی، جایگاه و حق و حقوقی دارد. سرویس به جامعه میدهد و سرویس از جامعه میگیرد. شهروندی در واقع مقدمه اساسی ورود به «مشارکت» هست.
بنابراین مجموعهای از احساس نیاز، اراده به تأمین نیاز، حضور در جامعه، مشاوره و در واقع تأمین منافع، لذات و .... اینها همه مواد مشارکت هستند. اینها همه امور عقلی هستند. یعنی اصلاً دین هم به ما نگوید، همه انسانها این را حس میکنند حتی اینها قبل از انبیاء هم در جامعه وجود داشته است.
خداوند طبق آیه213 سوره بقره، میفرماید: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً»مردم، امت واحد بودند و اختلافی نداشتند. بعد آخرهای آیه میگوید:«فَاخْتَلَفُوا».علامه طباطبایی(ره) «فاختلفوا» را به اول آیه میچسباند، میگوید: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَاخْتَلَفُوا» یعنی بعد اختلاف کردند. عمده دلیل اختلاف انسانها این سه چیز است؛ ثروت، قومیت، سیاست یا قدرت.
قرآن میفرماید وقتی اختلاف شد ما انبیاء را مأمور کردیم که رفع اختلاف کنند. به انسانها یاد بدهند که چگونه از مواهب طبیعی، از لذتها و منافع و سودمندیها استفاده کنند تا به کمال برسند.«فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرین» بهشت و جهنم و خوبی و بدی و ارزشها را به آنها یاد بدهند و اینکه سر ثروت باهم مشکل پیدا نکنند. بنابراین مشارکت به لحاظ دینی هم یک امر ضروری است، همانطوری که به لحاظ عقلی ضروری است. در واقع عقل و دین مبنای فکری ما هستند تا به مقوله مشارکت توجه کنیم.
من برای اینکه مبنای دینی بحث تقویت شود، به چند آیه معروف از قران اشاره میکنم:«قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَة أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی» مردم برای خدا قیام کنید به صورت جمعی یا اگر نشد فردی. اما اول جمعی را میگوید؛ جمعی یعنی مشارکت.
آیه دیگری که به مشارکت تأکید میکند میفرماید که «وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ» امت در اینجا یعنی اجتماع هماهنگ، همسو، همفکر و یک جمع. به صورت جمع وارد مشارکت و اصلاح اجتماعی شوید. دعوت به خیر کنید، امر به معروف و نهی از منکر کنید.
خداوند در آیه دیگر میفرماید«إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُما بِقَوْمٍ»، هیچ قومی و جمعیتی جامعهای را تغییر نمیدهد مگر این که خواست و اراده آنها باشد. نمیگوید بعضی از افراد بخواهند یا حکومت یا رهبران آنها بخواهند. «حَتَّی یُغَیِّرُواما بِأَنْفُسِهِم» یعنی همه آنها اراده تغییر داشته باشند، همه آنها در تغییر مشارکت کنند.
این که رهبری میفرماید که امسال سال تولید ملی و مشارکت مردم هست، چه کسی باید این مشارکت را در مردم ایجاد کند؟ اگر مردم در صحنه نیایند یا منفعل و بیتفاوت شوند آیا دولت باید زمینه را فراهم کند یا رهبران و نخبگان جامعه باید این کار را بکنند؟
در میان بنیاسرائیل، وقتی حضرت موسی(ع) مبعوث شد که 70سال از چالش آنها با فرعون گذشته بود، حضرت مبارزه میکند ومیجنگد و برای قوم خود تبلیغ میکند؛ تبلیغ حضرت موسی برای چیست؟ برای این که زمینه مشارکت فراهم شود.
خداوند یکی از بهترین بندگان خود یعنی حضرت موسی را فرستاده تا کمکشان کند. به وسیله حضرت موسی رود نیل شکافته شد و آنها عبور کردند و حکومت تشکیل دادند؛ یعنی مردم در کار مشارکت کردند. در این داستان یک جاهایی از مردم تعریف و جاهایی انتقاد میکند. انتقاد میکند که چرا در تعیین سرنوشت مشارکت نمیکنید؟ چرا موسی را تنها گذاشتید؟
یک وقتی هست ما قبل از دولت هستیم. یعنی اجتماع تشکیل شده است، جامعه وجود دارد اما دولت نداریم یا دولت مطلوب و دولت اسلامی نداریم؛ مثل زمان شاه. این جا چه کسی باید مردم را مشارکت بدهد؟ چه کسی باید آن جنس اولیه مشارکت را فراهم کند؟ این جا هست که نقش رهبران، نقش بزرگان و عالمان برجسته میشود.
لذا در شرایطی که جامعه اهل مشارکت نیست خداوند میفرماید که یکی از راههای اصلی آن این هست که ما نخبگان، بزرگان، انبیاء و اولیاء خود را فرستادیم تا زمینۀ مشارکت را ایجاد کنند و انبیاء هم همین کار را کردند. در دوره عصر غیبت هم مخصوصاً در زمان شاه چه کسی باید این کار را میکرد؟ در این دوره هم امام راحل در ادامه انبیاء و اولیاء وارد آگاهیبخشی و زمینهسازی برای حضور مردم شد. امام راحل نظرش بود که مردم باید پای کار بیایند و مشارکت کنند. مردم باید بیایند حکومت را تغییر بدهند، مردم باید سرنوشت خود را تعیین کنند.
زمینهسازی برای مشارکت یکوقت قبل از تشکیل دولت است، مثل قبل از انقلاب و یکوقت برای بعد از تشکیل دولت است مثل الان . وقتی دولت اسلامی داریم چه کسی باید زمینه مشارکت را فراهم نماید ؟ آیا منظور رهبری این بود که دولت این کار را بکند؟ رهبران جامعه بیایند این کار را بکنند؟ مثل ما قبل اجتماع و ما قبل دولت، یا اینکه خود مردم قیام به این کار کنند؟
برای مشارکت جامعه اولین وظیفه بعد از تشکیل دولت و حکومت اسلامی وظیفه دولت اسلامی هست که با کمک نخبگان و فعالان جامعه، بستر مشارکت را فراهم کند. یعنی اولین کاری که الان میشود برای فعالسازی جامعه انجام داد، دولت شروع کند شرایط را فراهم کند. یعنی موفقیت و کارآمدی خود را بالا ببرد، اقتصاد، سیاست، فرهنگ و.... را درست کند.
الان موشکهای ایران اسلامی در گوشه و کنار به سمت نقطه اسرائیل در حرکت هستند. این روزها خبری را دیدم که چینیها سفارش پهباد و روسها سفارش موشک بالستیک از ایران داشتهاند؛ این یعنی مشارکت فعال. ما جزء فروشندگان تسلیحات در دنیا مطرح هستیم و اینها نشان میدهد که اگر ما زمینههای مشارکت، حضور و فعالیت را آماده کنیم میتوانیم نقشآفرین و تأثیرگذار باشیم. دراقتصاد، در اخلاق وحوزههای دیگر هم باید به همین شکل باشیم.
خداوند میفرماید«وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ» آن امت، نخبگان جامعه هستند. دولت این نخبگان را به میدان بیاورد و با کمک آنها آگاهیبخشی و آمادهسازی کند و جامعه را به سمتی ببرد که «تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی» مسئولیت اجتماعی برای جامعه ایجاد کند. اینها به شرایط و زمینهسازی نیاز دارد که همه عواملی که تأثیرگذارهستند باید این کار را بکنند.
برای ایجاد مشارکت در جامعه باید انسجام اجتماعی، وحدت و عقلانیت ملی شکل بگیرد. استدلالها برای جامعه و مردم معقول و منطقی باشد و رفتارها، کردارها و گفتارها باید توجیه شوند. جامعه باید به لحاظ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی، معنوی واخلاقی احساس آرامش کند. اگر احساس آرامش بوجود آمد؛ جوهره و جنس اولیه مشارکت در نظام مردمسالاری دینی فراهم میشود.
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903733